Toen Amtrak in 1971 werd opgericht en de exploitatie van het passagiersvervoer in de VS werd toevertrouwd, was alleen het bestaande rollend materieel van de voorgangers van de spoorwegen beschikbaar. De locomotieven waren voornamelijk oudere E- en F-types. Dus begon de projectplanning en aanschaf van een nieuwe locomotief - speciaal ontworpen voor personenvervoer. Maar pas in 1992 werden de eerste locomotieven van de nieuwe generatie geleverd - de door General Electric gebouwde locomotieven hebben, afhankelijk van de uitrusting, de serieaanduidingen P40DC, P42DC en P32AC-DM. In de volksmond staan ​​ze echter bekend onder de naam "Genesis". Met een motorvermogen tussen 3.200 en 4.250 pk - afhankelijk van de uitvoering - en een topsnelheid tussen 166 km/u en 177 km/u vervullen de 21 meter lange en ongeveer 125 ton zware locomotieven nog steeds alle taken die voor hen zijn gesteld Vandaag. De verschillen met de zware zesassige diesellocomotieven die in het goederenverkeer worden gebruikt, zijn al aan het uiterlijk te zien: met een volledig beklede carrosserie past de vierassige locomotief uitstekend bij de sneltreinwagons, of het nu gaat om streamliners of grote dubbeldeks wagons. De draaistellen vertonen een zekere gelijkenis met die van de ICE - geen wonder, aangezien ze van dezelfde fabrikant komen, van Krupp of Siemens. Bijzonder is de P32AC-DM, deze locomotief heeft een kleinere dieselmotor, maar kan in de steden ook elektrisch rijden vanaf de stroomrail. Dat is vooral nodig in New York, aangezien daar in Manhattan geen diesellocomotieven in de tunnels mogen rijden. In totaal werden 269 van deze machines aangeschaft door Amtrak, nog eens 31 door het lokale transportbedrijf Metro North en nog eens 21 stuks door Via Rail uit Canada. Deze locomotieven zijn nog steeds in gebruik in het hele land - maar de vervanger is al onderweg: de door Siemens gebouwde ALC-42 "Charger", die met zijn 4.500 pk en 200 km/u topsnelheid nieuwe normen zal stellen... Model van de AMD 103 diesellocomotief "Genesis" van het Amerikaanse personenvervoerbedrijf Amtrak. Het kleurenschema en de letters op #160 zijn een aanpassing van de Phase III-kleurstelling die is toegepast op Amtrak's Dash 8-32BWH-locomotieven om het 50-jarig jubileum van Amtrak te vieren. Alle vier de wielstellen worden aangedreven door twee krachtige Bühler-motoren met kogellagers. Uitgerust met een mfx/DCC-decoder met veel licht- en geluidsfuncties. Cabineverlichting en instrumentenverlichting, digitaal schakelbaar. Af fabriek uitgerust met US-klauwkoppelingen, LGB-systeemkoppelingen worden meegeleverd. Lengte over de buffers 77 cm.

Eind jaren 80 kon de RhB niet zonder de locomotieven van de serie Ge 4/4 I, die inmiddels bijna 40 jaar oud waren. Omdat voorzienbaar was dat deze langer in gebruik zouden blijven, werden de locomotieven gemoderniseerd. Er werden meerdere bedieningselementen geïnstalleerd en andere technische verbeteringen aangebracht, maar het meest opvallend waren de nieuwe bestuurderscabines met de twee grote ramen. Hoewel sommige locomotieven al gesloopt zijn, zijn sommige locomotieven, waarvan sommige meer dan 70 jaar oud zijn, nog steeds in gebruik. Model van een elektrische locomotief Ge 4/4 I van de Rhätische Bahn met bedrijfsnummer 602. Replica van de omgebouwde locomotief met nieuw front. De rode kleurstelling en opschriften zijn trouw aan het origineel uit tijdperk VI. Vier wielstellen aangedreven door twee krachtige Bühler motoren met kogellagers. Uitgerust met een mfx/DCC-decoder met veel licht- en geluidsfuncties. Eenarmige stroomafnemer, motorisch aangedreven, digitaal schakelbaar. Prototypisch ontwerp van de dakuitrusting. Lengte over de buffers 54 cm. hoogtepunten nieuw ontworpen locomotiefopbouw

De nr. 5 met de naam "Engadin" werd gebouwd in 1889 en gebruikt in het RhB-netwerk. Door de aanschaf van krachtigere stoomlocomotieven en de vroege elektrificatie van het netwerk werden deze kleine locomotieven al snel overbodig, zodat nummer 5 in 1917 buiten dienst werd gesteld en verkocht naar Luxemburg, waar het het nummer "S6" kreeg. Na overname door de DRG kreeg hij in 1943 het nummer 99 273. Na 1945 reed hij onder nummer 353 op de Luxemburgse Staatsspoorwegen tot hij in 1954 buiten gebruik werd gesteld en gesloopt. Model van de stoomlocomotief "Engadin", een locomotief uit de eerste serie locomotieven van de Rhätische Bahn. Fijn gedetailleerd model in zware metalen constructie met veel apart aangebrachte details. Aangedreven door een krachtige motor, alle aangedreven wielstellen aangedreven via koppelstangen. Deuren naar de machinistencabine en rookkastdeur kunnen open, machinistencabine met complete interieurinrichting. Er is rekening gehouden met de designtypische verschillen ten opzichte van de "Rhätia", zoals de ramen aan de achterkant van de bestuurderscabine of de verlichting. Originele zwarte kleurstelling en opschrift voor tijdperk I, zoals de locomotief in de beginjaren van de RhB in gebruik was. Uitgerust met een mfx/DCC-decoder met veel licht- en geluidsfuncties zoals frontsein, cabineverlichting, rijgeluiden, een fluit die kan worden geactiveerd door een reedschakelaar en nog veel meer. De achterste koppeling kan op afstand worden bediend in digitale modus. Rijgeluiden werken ook in analoge modus. Ingebouwde rookgenerator met wielgesynchroniseerde dampafgifte, plus cilinderdamp en dampafgifte bij het fluitje wanneer geactiveerd. Lengte over de buffers 35 cm. hoogtepunten mfx/DCC-decoder. krachtige motor. Koplamp digitaal schakelbaar. Met geluiden. Hoogwaardig model van metaal. Kleurenschema trouw aan het origineel.

De locomotieven van de serie Ge 4/4 II, met hun 2.300 pk en maximale snelheid van 90 km/h, zijn te